خوانندگان گرامی،
همان طور که در شماره های قبل به آگاهی رسید این صفحه را اختصاص داده ایم به برخورد دیدگاه های دو برادر خیالی با نام های هابیل و قابیل. این دو برادر از نظر سنی با یکدیگر دو سال اختلاف دارند و با وجود آن که در یک خانواده و یک نوع شرایط بزرگ شده اند، نقطه نظرهای متفاوت و حتی مخالف یکدیگر دارند. از آنها خواسته ایم تا در هر شماره بحثی را مطرح کنند و نقطه نظرهای خود را بگویند. ما بدون هیچ قضاوتی این دیدگاه ها را ارائه می کنیم و قضاوت را بر عهده شما می گذاریم. اگر خوانندگان گرامی نظری به طرفداری یا مخالفت با هر یک دارند می توانند نظر خود را، از طریق فرستادن ایمیل به آدرس پیک، با ما در میان بگذارند. گفتار این بار هم در رابطه با «مدی کر برای همه» است.
هابیل: خوب شد عید تونستیم جمع شیم و دیداری تازه کنیم. پارسال که اصلا نفهمیدیم چی شد؟ همچی همه غافلگیر این ویروس کوفتی شدیم که جرات نکردیم جم بخوریم. می گن سالی که نکوست از بهارش پیداست. اون بهار گند، سال گندتری هم دنبالش بود. ولی انگار تا تابستون اوضاع قدری روبراه تر می شه. البته فکر نمی کنم اوضاع نرمال بشه ولی همینش هم غنیمته. راستی شنیدم واکسن هم زدید.
قابیل: آره، هفته پیش بالاخره به خاطر بیماری زنم به هردومون واکسن زدند. یه خورده خیالمون راحت شد. باهات موافقم پارسال واقعاً سال گندی بود. فکر کنم تغییراتی که روی مردم و جامعه پیدا شد، اثرش حالا حالاها از بین نره. مهم ترینش اینه که آدم قدر عافیت رو می دونه. ما خوشبختانه کارمون رو از دست ندادیم، هیچ کدوم هم مریض نشدیم. ولی زندگی خیلی ها به هم ریخت.
هابیل: آره، می تونست خیلی بدتر باشه. اگه ترامپ دوباره انتخاب شده بود چی؟ راستی دلت واسش تنگ نشده؟ به قول یکی، چهار سال انگار یکی داشت پشت پنجره مون دائم تیرآهن خالی می کرد. عجب چهار سالی بود! همین الآنش هم انگار ده سال گذشته! پیرمون کرد. هر روز یه بلبشو، یه معرکه! پونصد هزار نفر رو به کشتن داد. اصلاً از یادش هم مورمورم می شه. تو و رفیق هات هم که تا آخر ازش حمایت کردین. ولی خودمونیم، الآن احساس آرامش نمی کنی؟ آخرین دفعه ای که اخبار گوش کردی کی بود؟ نمی تونی منکر بشی که بایدن آرامش آورده. جون من کلاه تو قاضی کن؛ مردم امیدوارتر نشدن به آینده؟
قابیل: آره به نظر می آد که اوضاع آروم تره. ولی خوب چه انتظاری داری وقتی نزدیک دو تریلیون پول می ریزه توی مملکت. فقط اونهایی که حالیشونه می فهمن که تزریق پول توی بازار یه علاج موقتیه. پول چاپ کردن و ریختن توی مردم که کاری نداره. یکی باید این پول رو پس بده. یعنی ما و بچه ها و نوه هامون تا ابد زیر قرضیم.
هابیل: عجب پس نگران بدهی دولتی؟ ندیدم اون موقعی که ترامپ با قانون مالیاتیش که به نفع میلیاردرها بود و یک و نیم تریلیون به قرض دولت اضافه کرد، این آدم های فهمیده که می گی اعتراضی کرده باشن! بگذریم، نمی خوام در مورد گذشته و ترامپ حرف بزنم. می خواستم ببینم نظرت در مورد «بیمۀ همگانی» یا همون «مدی کر برای همه» چیه؟ می دونم قبلا خیلی باهاش مخالف بودی و می گفتی «سوسیالیستیه». الآن طبق آمار ۴۶ درصد از جمهوری خواه ها و نزدیک هفتاد درصد دموکرات ها طرفدار «مدی کر برای همه» هستن؛ هنوز نظرت عوض نشده؟
قابیل: نه، نظرم عوض نشده. فکر می کنم اگه دولت بخواد سلامت و بهداشت مردم رو کاملاً قبضه کنه یه چیزی می شه مثل انگلیس یا کانادا. تازه اگه مثل اونا بشه خیلی شانس آوردیم. کانادا همه اش سی میلیون جمعیت داره و انگلیس یا کشورهای دیگه فوقش هفتاد هشتاد میلیونن. آمریکا سیصد و سی میلیون جمعیت داره، پراکنده توی این کشور وسیع. دولت هر کاری رو دست گرفته خراب کرده. اینجا دیگه مسئله جاده و اداره مالیات و اینا نیست. اینجا پای جون مردم وسطه. این آماری رو هم که می گی فکر کنم یه تعدادش به خاطر همین پاندمی و واکسنه. آمریکایی جماعت نمی تونه قبول کنه که دکترش رو دولت تعیین کنه یا اگه بخواد عمل جراحی بکنه باید توی نوبت وایسه. آمریکایی ها خیلی به آزادی فردی اهمیت می دن و زیر بار نمی رن.
هابیل: همه این اطلاعاتی که دادی قابل بحثه ولی به نظر من این بی اعتمادی که می گی بیشتر به خاطر نداشن اطلاعاته؛ در واقع داشتن اطلاعات غلط که شرکت های بیمه و یه مشت بلندگوهاشون توی رسانه های دست راستی مطرح می کنن. خود من هم مدت ها گرفتار این توهمات بودم که مردم آمریکا یه همچین چیزی رو قبول نمی کنن. فکر می کردم اکثر مردم که یا واسه بخش خصوصی کار می کنن یا دولت، بیمه سلامتی و اجتماعی دارن. اونایی هم که فقیرن از «مدی کر» یا توی کالیفرنیا از «مدی کَل» استفاده می کنن. پس بیشتر مردم غیر از اون سی میلیون پا در هوا یه جور پوشش دارن. اون سی میلیون رو هم قرار بود «اوباما کر» پوشش بده. ولی دیدیم توی همین ده دوازده سال که «اوباما کر» اومده، نه تنها اوضاع بهتر نشد که بیمه ها دو برابر، خرج دکتر و دوا و بیمارستان خیلی بیشتر و پوشش کمتر شده. به جاش سود شرکت های بیمه سر به آسمون کشیده. این سیستم غلطه و باید درست بشه. اگه مردم پوشش یونیورسال داشتن مسلما تلفات کووید خیلی کمتر بود. این بهاییه که مردم دارن می دن ولی کم کم داره دوزاریشون می افته.
قابیل: تو خیلی خوشبینی. فکر می کنی اگه همه بیمه دولتی داشته باشن هر دکتری بخوان می تون برن و بهترین مداوا رو بگیرن؟ دولت همیشه سعی می کنه ارزون ترین رو انتخاب کنه. بعد هم خیلی از دکترها و بیمارستان ها «مدی کل» و «مدی کر» رو قبول نمی کنن. چون دولت خوب و به موقع پولشون رو نمی ده. من خوشحالم که حق انتخاب دارم. بذار یه تجربه شخصی برات بگم. چند سال پیش که زنم سرطان سینه گرفته بود، هم زمان یکی از همکارام هم زنش به سرطان مبتلا شده بود. بیمه ما «پی پی او» بود و توی بهترین بیمارستان شهر از جراحی گرفته تا شیمی درمانی کارهای زنم پیش رفت. همسر دوستم بیمه اش «اچ ام او» و ارزون تر بود و توی یه بیمارستان معمولی کارهاش رو انجام داد؛ سرویسی که ما گرفتیم زمین تا آسمون با مال اونا فرق داشت.
هابیل: خوب همین دقیقا چیزیه که من می گم. شرکت های بیمه این تفاوت ها رو ایجاد می کنن تا بتونن سود بیشتری به جیب بزنن. اگه همه به همۀ سرویس ها، دکترها و بیمارستان ها راه داشته باشن همه سرویس خوب می گیرن. بزار با نمره باهات حرف بزنم چون تو عدد و رقم رو بیشتر دوست داری. هزینۀ بهداشت فردی در آمریکا نزدیک یازده هزار دلار در ساله، در حالی که متوسط کشورهای پیشرفته تقریبا نصف اینه. در کل، وضع بهداشت توی آمریکا بدتر از همه کشورهای پیشرفته دنیاست. تو در مورد «مدی کر» یعنی بیمه دولتی ای که همه افراد بالای ۶۵ سال رو شامل می شه چی می دونی؟ کسایی که ازش استفاده می کنن راضی ان یا نه؟ «مدی کر» بزرگ ترین بیمه سلامتی آمریکاست و همه دکترها و همه بیمارستان ها هم اون رو قبول دارن. اگه واسه ۶۵ ساله به بالاها خوبه چرا واسه جوون ترها کار نکنه؟
قابیل: درسته من هم در مورد «مدی کر» چیز بدی نشنیدم. فقط همه می گن که به زودی ورشکسته می شه. درباره سوشال سکیورتی هم همین رو می گن. خوب منِ نوعی چرا باید ریسک کنم؟ ماها کاملا از بیمه مون راضی هستیم. اکثر مردم هم همین طورن. پنجاه درصد مردم الآن از طریق کارشون بیمه می گیرن. حق انتخاب هم دارن که نوع گرون ترش رو بگیرن یا نوع ارزون ترش رو. ولی به هرحال پوشش دارن و راضی هم هستن.
هابیل: راضی که چه عرض کنم تو می دونی «پریمیوم»ی که توی کارمند و کمپانی کارفرمات برای بیمه ات می دین توی ده سال گذشته دو برابر شده؟ می دونی این پول اضافی که دادی کجا رفته؟ صاف توی جیب شرکت های بیمه. تو می دونی که خیلی از مردم مجبورن رئیس های گند دماغ و کمپانی های گندشون رو تحمل کنن چون لنگ بیمه شون هستن؟ خیلی از مردم جرات ریسک و کار جدید رو ندارن چون زمین گیر بیمه هستن. مگه اینجا شرکت های بیمه تو رو مجبور نمی کنن اول بری پیش دکتری که توی لیست اوناس بعد اگه اون تشخیص داد بفرسته پیش متخصص یا فلان آزمایش رو بده؟ یه مشت کارمند غیرمتخصص نشستن توی این دفاتر، در مورد سلامتی من و تو و زن و بچه مون تصمیم می گیرن که کجا می شه پول خرج نکرد تا بره توی جیب شرکت هاشون. تو می دونی با «مدی کر برای همه» نه تنها همه از پیر و جوون پوشش بهداشتی می گیرن، بلکه تمام سود اون شرکت های بیمه هم بر می گرده به جیب مردم. شرکت های بیمه همه شون انگل هستن.
قابیل: به فرض این که این چیزهایی که گفتی همه درست باشه، اکثر مردم هم «مدی کر برای همه» رو بخوان، مگه می شه با شرکت های بیمه درافتاد؟ اکثر سیاست مدارها، از رئیس جمهور گرفته تا کنگره و سنا، دست شون توی جیب شرکت های بیمه است. این مسئله واسه شرکت های بیمه، بودن یا نبودنه. می دونی هر سال چقدر خرج کاندیداها می کنن؟ واسه چی؟ واسه این که هواشون رو داشته باشن؛ عاشق چشم و ابروی اونا که نیستن. توی این مملکت خودت بهتر می دونی پول حرف آخر رو می زنه. اون جمهوری خواه ها که از بیخ و بن با این قضیه مخالفن و هرکاری می کنن که جلوی مطرح شدن و تصویب ش رو بگیرن. مگه یادت رفته «اوباما کر» رو چند دفعه خواستن نابود کنن؟ واسه همین زیاد امیدوار نباش حالا که توی کنگره یه اکثریت رقیق دارید، یک همچین چیزی محاله حتی به مرحله رای گیری برسه.
هابیل: متاسفانه در این مورد باهات موافقم، ولی هنوز با نتیجه گیریت مخالفم. شرکت های بیمه خیلی قدرت دارن و هر موقع مسئله بیمه سلامتی به هر نحوی مطرح شده اونا شمشیر رو از رو بستن و به جنگ اومدن و آخرش هم برنده شدن. این رو هم که خیلی از سناتورها و اعضای کنگره وامدار اونا هستن می دونم. ولی اوضاع داره عوض می شه؛ طوری که این پاندمی مردم بیمه نشده رو کشتار کرد و بالا رفتن هزینه بیمه و بهداشت، باعث شده این فلسفه توی مردم قبول بشه. ده سال پیش این طور نبود. الآن توی همین سن دیگو از پنج نماینده کنگره سه نفر طرفدار «مدی کر برای همه» هستن. فکر می کنی چی باعث شده این نماینده ها نظرشون عوض بشه؟ در واقع بیشتر نظر اونا نبوده که مساعد شده، فشار مردم نظرشون رو عوض کرده یا مردم اونا رو عوض کردن. تنها راهش همینه، باید دست اونا رو از جیب شرکت های بیمه درآورد. پوشش بیمه سلامتی و بهداشت از حقوق بشره. نماینده هایی که هنوز باهاش مخالفند باید زیر فشارشون گذاشت. دستگاه تبلیغات راست همه جا داره سمپاشی می کنه که «مدی کر برای همه» سوسیالیستیه و مرتب مثال های مسخره از این ور و اون ور می آرن که وضع بهداشت و درمان فلان کشور که به اصطلاح بهداشت یونیورسال دارند بَده و این حرفا. باید این مزخرفات رو هم افشا کرد. «مدی کر» خیلی پیشرفته تر از سیستم های کانادا و انگلیسه، هم از نظر پوشش بهداشتی خیلی بهتر از وضع فعلیه، هم از نظر مالی خیلی به نفع مردمه. نظر نماینده ها رو می شه با دو خط ایمیل که از طرف هزاران نفر مردم حوزه شون برسه عوض کرد.
