طنزی از موسی ظفر
محترم خدا صاحب!
می دانم آدرس دادن به شما اشتباه است چون شما همه آدرس ها را می دانید اما از آنجایی که ما در یک موقعیت کور قرار گرفته ایم و اغلب احساس می کنیم از نظر لطف شما پنهان می مانیم، می خواهم آدرسی بدهم که اگر ضرورت شد از ما یک احوال بگیرید.
کهکشان راه شیری را که گرفتید، پیش بیایید؛ از طرف راست در خط سوم و از طرف چپ در خط دوم یک منظومه شمسی هست با هشت یا نه سیاره. وقتی داخل منظومه شدید، بعد از مریخ یک سیاره آبی می رسد که اسمش را ما زمین گذاشته ایم ولی خودت یک زمان در مسج خود ازش به عنوان “ارض” یاد کردی.
در این سیاره موجودات پچولی زندگی می کنند که دوست دارند زمین تکه تکه باشد. این تکه ها از خود نام دارند. اگر به حساب الفبای انگلیسی یا از روی جدول غمگین ترین کشورها ببینی، نام این کشور بالاتر از همه می آید اما اگر به حساب آرامش و رفاه و اعتبار پاسپورت و هر چیز خوب دیگر ببینی کشور آخر است: افغانستان.
به این کشور که رسیدی، پایین ببین. آدم هایی که دربه در و خاک برسر می گردند، مردم عادی اند؛ آن هایی که چند متر رخت توهم را بر سر پیچانده، سلاح به شانه دارند و صورت شان پر از پشم است طالب اند. فراتر از تقسیم بندی آدم و طالب چیزی نداریم.
حالا این طالبانی که گفتم از خود یک رئیس دارند به اسم ملا حسن آخُند. عیب گرفتن خوب نیست اما این آدم را که خلق کرده ای بعض پرزه‌هایش را نصب نکردی؛ از جمله پرزه ای که باعث می شود این بدبخت گپ بزند. خدا جان! من شیطانی نمی کنم. ولی همین آدم که ذکرش شد دیشب به قدرت تو و اشاره جنرال باجوه به گپ آمد. راست و دروغش به تو معلوم است ولی یک سری اتهام هایی را به شخص شما وارد کرد که اگر راست باشد، خاکم به‌دهن، انگار شما رسماً با تروریست ها و مافیای مواد مخدر همدستید.
ملا حسن می گوید که به کمک شما افغانستان را تصرف کرده است؛ راست می گوید؟ یعنی شما کمک کردید که او و همدستانش مردم افغانستان را بکشند، مکاتب را بسوزانند، جاده و پل را انفجار دهند و یک کشور نیمه سالم را به قهقرا ببرند؟ ما تا حال فکر می کردیم خلیلزاد این کار را کرده. حالا انگشت به سوی شما بلند شده. نمی خواهید چیزی بگویید؟
ملا حسن می گوید که طالبان فقط برای حکومت کردن آمده و اگر کسی در حکومت آنان از گرسنگی بمیرد مقصر شما هستید چون وعده رزق داده اید. آیا همین طور است؟ اگر چنین باشد که شما همین حالا عهد خود را شکسته اید و هزاران کودک و زن و مرد را گرسنه به بستر خواب می فرستید.
آیا برنامه ندارید جو یا گندمی برای این مردم بفرستید؟
خدا جان!
اگر شما طالبان را به قدرت رسانده اید چرا دست شان را نمی گیرید که این ها بتوانند چند صباحی آبرومندانه تر حکومت کنند؟ چرا به این ها یک قواره درست ندادی که کودکان ازشان نترسند؟ چرا خودت مستقل عمل نمی کنی که از طریق جنرال فیض حمید وارد معامله می شوی؟ چرا آمریکا را همان طور بی دردسر بیرون نکردی که یک ملت را با بشکه های زرد منفجر کردی؟
خدا صاحب!
این طور که ملا حسن پای تو را وسط کشیده، دیر یا زود مردم ازت دلخور می شوند. مردی که به خاطر رزق و روزیِ وعده داده شده تو مجبور شود دختر شش ساله اش را بفروشد دیگر احترامش را نسبت به تو از دست می دهد! دختری که به خاطر دستورات تو نتواند به مکتب برود تا چند ماه دیگر قید تو و پیامبرانت را می زند! زنی که به خاطر کمک تو به طالبان مجبور شود کارش را از دست بدهد و تن به روسپی گری بدهد دیر یا زود روی تو خط می کشد! خواهش می کنم بیا از خودت دفاع کن. بیا بگو تو با طالبان و القاعده و بوکوحرام ارتباط نداری؛ بیا بگو که حکومت داری یک علم است و «کار هر بز نیست خرمن کوفتن». بیا مداخله کن که آبروی تو و جان یک ملت در خطر است. لطفاً بیا. آدرس را همان بالا نوشته ام.
با احترام
یکی از عاشقانت
طنزی از موسی ظفر
