خوانندگان گرامی،
همان طور که در شماره های قبل به آگاهی رسید این صفحه را اختصاص داده ایم به برخورد دیدگاه های دو برادر خیالی با نام های هابیل و قابیل. این دو برادر از نظر سنی با یکدیگر دو سال اختلاف دارند و با وجود آن که در یک خانواده و یک نوع شرایط بزرگ شده اند، نقطه نظرهای متفاوت و حتی مخالف یکدیگر دارند. از آن ها خواسته ایم تا در هر شماره بحثی را مطرح کنند و نقطه نظرهای خود را بگویند. ما بدون هیچ قضاوتی این دیدگاه ها را ارائه می کنیم و قضاوت را بر عهده شما می گذاریم. اگر خوانندگان گرامی نظری به طرفداری یا مخالفت با هر یک دارند می توانند نظر خود را، از طریق فرستادن ایمیل به آدرس پیک، با ما در میان بگذارند. گفتار این بار در رابطه با «حوادث اخیر ایران» است.
هابیل: همه هوش و حواسمون توی انتخابات میون دوره ای بود و این که کنگره می خواد دست کی بیافته که جریانات ایران یهو از خط خارجمون کرد. طوری شده که اصلاً دل و دماغ هیچی دیگه روندارم. ببین این معلوم می کنه که ما هنوز چقدر به ایران وابسته ایم!
قابیل: آره خب این دفعه هم خیلی فرق می کنه. یعنی طوری که داره پیش می ره و دامنه گرفته اصلاً بی سابقه س. انگار یه دفه کل مملکت منفجر شده. ایرونی های خارج از کشور هم خیلی سریع عکس العمل نشون دادن. جمع شدند. تظاهرات کردند و اطلاع رسانی.
هابیل: البته نقش سوشال مدیا رو نباید فراموش کرد. فیلم ها و خبرهایی که از ایرون می آد همه به طور وسیع پخش می شه. من که اون دو هفته اول تلفن از دستم نمی افتاد. این شجاعتی که بچه ها یعنی واقعا جوونای 20 ـ 18 ساله از خودشون نشون می دن، دختر و پسر، اصلا باور نکردنیه. خیلی دل دارن! من مدت ها بود به این فکر بودم که بالاخره باید یه جا یه جوری بترکه. این فشار الکی که گشت ارشاد روی جوونا می ذاره، به خصوص روی زنا و دخترا، بلاخره باید تخلیه می شد؛ عین گشتاپوی چادری یا نره خرهای ریشو هر روز به مردم گیر می دن و اذیت می کنن. بالاخره هم جوونا رو به نقطه انفجار رسوندن.
قابیل: آره به قول آمریکایی ها ترکه ای که بالاخره کمر شتر رو شکوند! اینا قبلاً هم جوونا رو به قصد کشت زده بودن و کشته بودن ولی وقتی مهسا امینی رو کشتن عینهو جرقه ای شد که روی خرمن خشک بیافته، همه جار رو به آتیش کشید. مهسا اولین قربانی نبود. احتمالاً آخری هم نخواهد بود ولی خون ناحقش پته این جنایتکارا رو ریخت رو. ماها هم که اینجا و دور از وطنیم باید همین کارو بکنیم و دس طرفدارای رژیم رو رو کنیم، نذاریم همینجوری راس راس راه برن.
هابیل: من فکر می کنم که نباید زیادی احساساتی بشیم. می دونم که همه ناراحتن. و فکر می کنن دور از وطن کاری ازشون برنمی آد. ولی اینجا ماها باید صدای اون بچه هایی باشیم که هر روز دارن کشته و زخمی و دستگیر می شن. دولت هم که اینترنت رو قطع کرده و بیشتر از هر وقت باید صدای اعتراض اونا رو توی دنیا پخش کنیم. اگه بخوایم حالا با تسویه حساب و با جنگ و دعوا به قول تو «روشنگری» کنیم، اولاً اوضاع متشنج می شه یه عده زیادی نمی آن توی تظاهرات. بعد هم مدیای اینجا رو که دیدی دنبال جنگ و دعوا می رن. تا ببینن یه جایی تشنج شده دیگه قضیه مهسا امینی و مبارزه مردم تو ایران تحت الشعاع قرار می گیره. بهترین کاری که ما می تونیم واسه اونا بکنیم اینه که فقط صدای اونا باشیم، پیام آزادی خواهی شون رو به همه برسونیم.
قابیل: پس می گی اینایی که این همه ساله هم از آخور خوردن و هم از توبره رو افشا نکنیم. اینا دستشون به…
هابیل: من می گم هرکاری یه وقتی داره. تا الان ایرونی های خارج خیلی خوب کار کردن. کمتر جائیه که از مهسا نشنیده باشه. از سوشال مدیا و صحبت با خبرگزاری ها خوب استفاده کردن. واسه همین اینجوری مساله ایران عالمگیر شده و همه جا ازش صحبت می شه. نباید قاطی کرد، نباید اتحاد رو به هم زد.
قابیل: ولی مردم باید بدونن. خود اونام باید بدونن که ما می دونیم و یادمون نمی ره.
هابیل: من که نمی گم یادمون بره، می گم توی مبارزه باید هشیار بود. ببین همین الان توی سوشال مدیا یا تو تظاهراتا یه عده ای هستن که مث تو می خوان افرادی رو به اصطلاح «شرمسار» کنن. من فعلا به حسن نیت اینا کاری ندارم. کارشون رو با داد و بیداد و شایعه پراکنی و جو سازی پیش می برن. اینا اگه حسن نیت هم داشته باشن کارشون به نظر من درست نیس و به ضدش بدل می شه واسه سلامت جنبش ضرر داره.
قابیل: من نمی فهمم تو چرا از این طرفدارای رژیم حمایت می کنی؟ خب اینا هم یه جورائی واسه شرایطی که تو ایرون پیش اومده مقصرن به نظر من باید مردم سره و ناسره رو بشناسن.
هابیل: من هیچ دفاعی از طرفدارای جمهوری اسلامی نمی کنم. اینو هم بگم که واسه این که یه همچین انگی به کسی بزنی باید سند و مدرک داشته باشی. مثلا یارو آقازاده ست و رانت خواره و وصله یا واسه رژیم تبلیغ می کنه. چون تو خودت می دونی اولا توی این مملکت نمی تونی به مردم الکی انگ بزنی. بعد هم وقتی انگ می زنی اگه اشتباه کرده باشی کارت از جمهوری اسلامی کمتر نیس. با حیثیت مردم بازی کردی. تازه مگه تو دادستانی؟ من فقط می دونم که شایعه پراکنی و سم پاشی اثر منفی می ذاره توی مبارزه. رژیم های ستمگر همیشه از این حربه استفاده کردن که حرکت مردمی رو بپاشونن. فقط می گم مواظب باش که توی دام نیافتی.
قابیل: می دونی من فکر می کنم اونا خیلی زبلن، کار خودشون رو می کنن بعد مثل موش مرده می آن به اصطلاح همدردی می کنن. آخه خیلی ها که مستقیماً به قول تو آقازاده و رانت خوار نیستن که بتونی ردگیری کنی. اینا مثلاً لابی جمهوری اسلامین توی دولت آمریکا. یعنی یه چهره آدمیزادی و شیک واسه جمهوری اسلامی درست می کنن و اعتبار واسه خودشون می گیرن. اینا از خود جمهوری اسلامی بدترن.
هابیل: خب تو حتما می دونی که جمهوری اسلامی نمی تونه لابی در آمریکا داشته باشه. بنابر این امیدوارم سند و مدرک واسه حرفات داشته باشی. اگه داری من فکر می کنم حتما با اداره مالیات و اف بی آی تماس بگیر. چون چوب توی آستینشون می کنن. اصلا شوخی بردار نیس! جدی می گم! اولاً واسه لابیگری برای هر چیزی باید اجازه رسمی داشته باشی، به خصوص واسه یه دولت خارجی. واسه ایران هیچ وقت قانونی نبوده. بنابر این کارشون غیرقانونیه و قابل تعقیب. خب مدرک داری؟
قابیل: اینا از همون اول یعنی زمان جورج بوش واسه برداشتن تحریم ها لابی کردن. بعد هم موقع برجام از برجام حمایت می کردن و می خواستن آمریکا رو مجبور به امضا کنن و تحریم ها رو بردارن. با نماینده های جمهوری اسلامی ملاقات می کردن. مترجم واسه شون می ذاشتن. همین برداشتن تحریم ها باعث بقای جمهوری اسلامی شده، نشده؟
هابیل: خب یعنی اینا از جمهوری اسلامی پول می گرفتن؟ لابی باید حتما در مقابل پول یه کار مخصوص انجام بده.
قابیل: نمی دونم پول می گرفتن یا نه ولی مگه فرق می کنه اگر مفتی کار می کردن؟
هابیل: خب با شاید و مگر و اگر که چیزی ثابت نمی شه. تا اینجائی هم که گفتی من کار غیرقانونی ای نمی بینم. دفاع از برجام هم جرم نیس. خیلی از ایرونی ها طبق آمارگیری هایی که سازمان پایا چند سال پشت سر هم انجام داد 70ـ60 درصد ایرونی های آمریکا طرفدار برجام بودن. یعنی می خواستن جمهوری اسلامی دستش از سلاح اتمی واسه همیشه کوتاه بشه، جلوی حمله نظامی آمریکا به ایران گرفته بشه و تحریم هایی که داشت کمر مردم عادی رو می شکس ورداشته بشه. کسایی که مخالف بودن، مث تو می گفتن باید تحریم ها بیشتر بشه که رژیم از پا دربیاد. حتی در زمان جورج بوش و ترامپ از حمله نظامی به ایران و تغییر رژیم، مثل عراق، حمایت می کردن. توی سیاست آمریکا هم بیشتر ایرونی های دموکرات طرفدار نظر اول بودن و ایرونی های جمهوری خواه طرفدار نظر دوم. من دفاعی از اون سازمان به خصوص ندارم چون خودشون کلی عضو دارن و وکیل و دفتر و دستک و می تونن از خورشون دفاع کنن. ولی آیا به نظر تو این 60 ـ 70 در صد که یه همچی نظراتی داشتن هم عامل جمهوری اسلامی بودن؟
قابیل: البته که غیر از این بوده. تو جریان رو مث همیشه به دموکرات و جمهوری خواه تبدیل می کنی. بعدش هم می خوای بگی که اینائی که می خوان این سازمان رو به عنوان لابی جمهوری اسلامی افشا کنن ترامپی و مجاهدن یا سلطنت طلبن. تو خودت می دونی که من هیچ کدوم از اینا نیستم. ولی طرفدار تغییر رژیم هستم. هر کی هم بخواد واسه رژیم یه چهره مردمی درست کنه، طرفدار برقرار موندن رژیم و طرفدار جمهوری اسلامیه. هر کی می خواد باشه.
هابیل: اکثر ایرونی هایی که اینجان از دس رژیم دررفتن. خونه و زندگی و فامیل و دوست رو ول کردن و یا به اختیار یا به اجبار مهاجرت کردن؛ می خوام بگم اکثراً با رژیم خط کشی دارن. حالا توی شیوه تغییر رژیم یا این که کی جاش بیاد با هم اختلاف نظر دارن. من می گم ما واسه این که حرف مردم ایران رو به گوش دنیا برسونیم و حمایت اونا رو جلب کنیم و فشار بین الملی بذاریم روی رژیم، به همه نیروهای مخالف احتیاج داریم، نمی تونی بگی راه فقط راه منه و بقیه طرفدار رژیمن، این می شه همون حزب فقط حزب الله یا حزب فقط رستاخیز!
چند هفته پیش یه برنامه گداشته بودن واسه فوت سایه. منم رفته بودم. برنامه تا آخر خوب برگزار شد و کلی درباره مهسا امینی و مبارزات زنان صحبت شد و یک دقیقه سکوت و این حرفا. بعد آخر برنامه وقتی ملت پاشدن برن یهو یه جوون خوش قد و بالا و چهارشونه، با یکی دو تا دیگه شروع کردن داد و بیداد کردن و از مردم فیلم گرفتن. هیچکس نمی شناختشون. می گفتن از ال ای اومدن. لابه لای عربده هاشون دستگیرم شد که برنامه شون بهم زدن جلسه بوده، چون سخنران قبلاً جزو مشاورین یک سازمانی بوده، یعنی همون سازمانی که الان صحبتش رو کردیم، بعد هم داد و بیداد که اگر کسی فلان نکنه فلانه. اصلاً نمی فهمیدم چی می گن ولی یه احساس ترس و وحشت و عصبانیتی تو مردم ایجاد کردن که نگو. بعد هم فیلم هایی رو که بدون اجازه مردم از اونا گرفته بودن توی شبکه های اجتماعی منتشر کردن. ظاهراً خیلی فالوور دارن. یکی از رفیقام از آلمان تکست زده که به به! چشمم روشن حالا دیگه طرفدار رژیم شدی؟ بعد لینکشو واسم فرستاد. دیدم منم گوشه فیلم یارو هستم. خب این کار یعنی چی؟ این کارا خیلی خطرناکه. جز اینکه مردم رو بترسونه و خونه نشین کنه چه فایده دیگه ای داره؟ بعد هم نوشته بودن اون سازمانایی که برنامه سایه رو گذاشته بودن طرفدار جمهوری اسلامین! یعنی همینجوری بیایی برچسب بزنی و بری!
قابیل: من نمی دونم اینا که می گی کین. اون برنامه رو هم نیومده بودم ولی یه چیزائی شنیدم. ولی خب اگه این سازمان ها ککی توی تونبونشون نیس بیان شفاف سازی کنن. بیان توضیح بدن به مردم. توضیح بدن که چرا اون شخص رو دعوت کردن. چرا موضع گیری نمی کنن. نباید دودوزه بازی کنن. باید با مردم روراست باشن.
هابیل: ازشون پرسیدن چرا؟ اینا تلفن دارن، ای میل دارن، تازه بعضی هاشون رو هم تو می شناسی و هم من. به خودت زحمت دادی ازشون بپرسی؟ خب این سازمانا خیلی ساله توی این شهر دارن کار می کنن. مطمئنم که نپرسیدی! داری درباره برنامه ای قضاوت می کنی که نه تنها خودت بلکه رفیقات هم اونجا نبودن. از تو بعیده که این جوری احساساتی بشی و هوچی بازی در آری! دشمن واقعی رو فراموش می کنی و دوستات رو به این چیز و اون چیز متهم می کنی بدون این که تحقیق کنی. این که اون هوچی گرای حرفه ای هدفشون چیه، آیا حسن نیت دارن یا فقط می خوان فالوور زیاد کنن رو نمی دونم. ولی همونطور که بارها گفتم این شیوه غلطه. تو هم به عنوان یک شخص می تونی تحقیق کنی. الان که دیگه عهد بوق نیس. همه اطلاعات افراد و سازمان ها دم دسته. یه تحقیق بکن. پنج دقیقه وقت براش بذار و الکی مردمو متهم نکن. حالا که داری زحمت می کشی این رو هم چک کن که مثلا شبکه ایران اینترنشنال که اینجور شایعات رو پخش می کنه با اسراییل و شازده عربستان اصلا ربطی دارن یا نه. همین.
قابیل: وقتی که جوون های ما کف خیابونا دارن اینجوری مبارزه می کنن و خون می دن، این همه فجایع توی این همه سال، تو چه جوری می تونی اینطوری خونسرد بیای از آدمایی انتقاد کنی که نمی خوان دوباره یه عده ای مردم رو فریب بدن و به بیراهه و حفظ رژیم بکشونن. اینا باید برن. به هر وسیله ای که شده.
هابیل: من فکر می کنم حرفامو زدم، تو هم انگار اصلاً گوش ندادی. چیز دیگه ای ندارم بگم.
