هابیل و قابیل
بحران های واقعی و دروغین
خوانندگان گرامی،
همان طور که در شماره های قبل به آگاهی رسید این صفحه را اختصاص داده ایم به برخورد دیدگاه های دو برادر خیالی با نام های هابیل و قابیل. این دو برادر از نظر سنی با یکدیگر دو سال اختلاف دارند و با وجود آن که در یک خانواده و یک نوع شرایط بزرگ شده اند، نقطه نظرهای متفاوت و حتی مخالف یکدیگر دارند. از آن ها خواسته ایم تا در هر شماره بحثی را مطرح کنند و نقطه نظرهای خود را بگویند. ما بدون هیچ قضاوتی این دیدگاه ها را ارائه می کنیم و قضاوت را بر عهده شما می گذاریم. اگر خوانندگان گرامی نظری به طرفداری یا مخالفت با هر یک دارند می توانند نظر خود را، از طریق فرستادن ایمیل به آدرس پیک، با ما در میان بگذارند. گفتار این بار در رابطه با «بحران های واقعی و دروغین» است.
قابیل: واسه یه کنفرانس رفته بودم میامی، نمی دونی چه گرمای وحشتناکی بود. من قبلا هم توی تابستون رفته بودم اون ورا ولی این بار اصلا باور نکردنی بود. حتی آب دریا هم داغ بود. البته توی هتل خوب بود ولی بیرون که می رفتی انگار رفتی توی حموم سونا. نفس نمی شد کشید. عصرها می رفتم لب آب؛ آب نزدیک صد درجه بود. می گفتن ماهی ها همه دررفتن. یه جور جلبک هم توی ساحل ریخته بود که بوی گند می داد. داشتم خفه می شدم. کنفرانس رو یه روز زودتر تموم کردن که مردم برگردن سرخونه زندگیشون. دقیقه شماری می کردم برگردم سن دیگو. می گفتن اینجام گرم بوده ولی اصلا قابل مقایسه نیس. اینجا اقلا 20 درجه خنک تره. قدر این شهر و ولایت رو باید دونس.
هابیل: آره می دونم. اکثر جاهای آمریکا همین جوریه. گرما بی سابقس. شنیدم ماه جولای گرم ترین ماه توی تاریخ بوده البته آگوست هم دست کمی نداشت. ماها اینجا بدعادت شدیم. گرما توی اروپا و آسیا هم غوغا کرده. کلی مردم تلف شدن. بی آبی هم قوز بالا قوز شده. آتیش ها رو هم که شنیدی… یه جاهائی توی کانادا هفته هاس داره می سوزه. دود و دمش هم اومد توی آمریکا. دوستم توی نیویورک می گفت آسمون چند روز نارنجی تیره بوده و نفس نمی شد کشید. از دوستای منکر گرمایش زمینمون چیزی این روزها نشنیدم. دیگه طوری شده که شرکت های نفتی و سوخت فسیلی هم دارن اقرار می کنن که یه همچی پدیده ای هست و دارن اتفاقا روش سرمایه گذاری می کنن ولی باز این به اصطلاح سیاستمدارای خود فروخته هنوز خودشونو موظف می دونن که از شرکت های نفتی و حفاری بیشتر حمایت کنن. البته این روزها هیچ چیزی در این موارد نمی گن. دارن توجه مردم رو به چیزای دیگه منحرف می کنن.
قابیل: تو هم طبق معمول وسط دعوا نرخ تعیین می کنی ها! تو خودت بهتر می دونی که کره زمین توی یه دوره هائی اینجوری گرم می شه بعضی وقت ها هم سرد می شه. این ها یک جور سیکل جوّیه که توی تاریخ اتفاق می افته. اونوقت هام که بشری در کار نبوده این سیکل ها اتفاق می افتاده. دانشمندام اینو تایید کردن.
هابیل: ببین من اصلا نمی خوام دوباره سر این بحث رو باهات باز کنم، فقط تکرار می کنم که تقریبا همه دانشمندای علوم طبیعی به اتفاق و به درستی معتقدن که بشر نقش تعیین کننده روی این تغییرات داشته و این سیکل هائی که تو می گی توی مقیاس خیلی طولانی تر اتفاق می افتاده نه توی این مدت کوتاه. می دونی متاسفانه این قدر این دروغ ضد علمی رو تکرار کردین که شده یه بخشی از ایدئولوژیتون. ما الان توی یه بحران هستیم که اگه باهاش دُرُس روبه رو نشیم دیگه هیچ وقت نمی شه درستش کرد. حالا حزب شما واسه اینکه چیز به این بدیهی رو نمی تونه و نمی خواد بهش فکر کنه، چون با منافع شرکت های نفتی جور درنمیاد، می آد یه مشت بحران الکی دُرُس می کنه که ایز گم کنه و مردم رو با اونا مشغول کنه.
قابیل: بیا یه لحظه فرض کنیم حرف تو درس باشه؛ یعنی جمهوریخواه ها از کمپانی های نفتی حمایت می کنن و گلوبال وارمینگ رو قبول ندارن؛ از اون طرف دموکراتا به اینکه بشر عامل اصلی گلوبال وارمینگه اعتقاد دارن و واسه همین با شرکت های نفتی و انرژی فسیلی رابطه ندارن! تو خودت هم می دونی که اینجور نیس. یادته که بایدن توی مبارزه انتخاباتیش مرتب تکرار می کرد که جلوی کمپانی های نفتی باید وایساد و کم کم نفت و ذغال رو از گردش خارج کرد و این حرفا. تو می دونی که در همین زمان آقای بایدن، یعنی دو سال اول کارش، بیش از 6500 اجازه جدید حفاری نفت داده. حتی در زمین های دولتی که قبلا اجازه اش داده نمی شد. اقلا جمهوری خواه ها دو دوزه بازی نمی کنن. این رقم حتی از دو سال اول ترامپ بیشتره.
هابیل: می دونم، دفاعی هم نمی تونم از این کارش بکنم جز اینکه توی دموکرات ها هم کسایی هستن مث جو منچین که عامل کمپانی های نفتی و ذغاله و تونسته به خاطر موقعیت اکثریت رقیق دموکراتا توی سنا چند بار گروگان گیری بکنه و باج بخواد که بهش هم دادن ولی همونطور که گفتم بحث روی محیط زیست رو قبلا با هم داشتیم و نه تو چیزی جدید داری به من بگی و نه من می تونم قانعت کنم. دربارۀ ترامپ هم که چطوری سوار حزب شده و کسی جرات نداره جلوش دربیاد هم حرف جدیدی ندارم جز اینکه فکر می کنم تا انتخابات سال آینده، ایشون در زندان تشریف خواهند داشت. بیخیال، امروز می خوام اگه می تونی درباره ایجاد بحران های فرعی و الکی از طرف حزبتون منو روشن کنی.
قابیل: بحران های الکی دیگه چیه؟ هر روز از خودت حرف درمیاری. اصلا کی ما از بحران حرف زدیم؟ دموکراتان که هر روز یه بحران کشف می کنن و انتظار دارن دنیا وایسه و بحران اونا رو حل کنه. کدوم بحران؟
هابیل: همه کشورها یه جورائی بحران دارن. بحران یعنی مشکل گنده؛ یعنی معضلی که باید حل بشه تا کشور بتونه جلو بره. بعضی از این بحران ها واقعین، بعضی ها ساختگی و من درآوردی؛ مثلا الان در آمریکا بحران حفظ محیط زیست وجود داره که صحبتشو کردیم. بحران اقتصادی ـ اجتماعیِ از بین رفتن طبقه متوسط و جمع شدن سرمایه در دست یک درصد از جمعیت هم هست که باید به نحوی سر و سامون بگیره والا جامعه از هم می پاشه. بحران واقعی دیگه بحران دموکراسیه؛ یعنی زیر ضربه رفتن معیارها و نهادهای دموکراسی؛ یعنی همون قبول نکردن نتایج انتخابات و کودتای ۶ ژانویه. حزب شما در به وجود آوردن این بحران ها نقش داشته. همین اینکه الان جامعه دوقطبی شده و یه حزب می خواد به هر ترتیبی که شده حتی با کودتا و اشغال کنگره در حکومت بمونه نشونه اونه. اینا رو من بحران های واقعی می دونم. حالا مغزهای متفکر حزب شما و فاکس نیوز به خاطر اینکه مردم به این بحران های اقتصادی ـ اجتماعی برخورد نکنن میان یه سری بحران می سازن و توجه مردم رو به اونا جلب می کنن.
قابیل: خب اینا همه برداشت های توئه. اینائی که ردیف کردی و اسم بحران روش گذاشتی و اینکه اگه حل نشن کن فیکن می شه، حقیقتش هیچ کدوم به نظر من بحران نیس. اینارم شماها ساختین. حالا به من بگو این بحران های الکی که جمهوری خواها ساختن کدوماست؟
هابیل: جمهوری خواها در ایجاد این سه تا بحران نقش اصلی رو دارن ولی می آن یه سری بحران فرعی و الکی می سازن و گنده اش می کنن. الان چه ترامپ و چه کسائی دیگه ای که دارن واسه ریاست جمهوری یا موقعیت های دیگه فعالیت انتخاباتی می کنن مرتب از این حرف ها می زنن. بذار برات ردیف کنم که از چه «بحران» هایی حرف می زنم: مثلا «ووک woke»؛ به قول ترامپ نصف طرفداراشونم نمی دونن یعنی چی ولی همه می خوان باهاش مقابله کنن. بحران دوم بحران ترنز هاست. طوری این مساله رو گنده کردن که انگار همه خانواده ها و جوامع به خاطر اون دارن از هم می پاشن. بحران دیگه CRT یا کریتیکال ریس تئوری هست که بدون این که اغلب معنی اون رو هم بدونن اونو تقبیج می کنن یا در موردمسائل اقتصادی بحران تنبلی یا «کاوچ پتیتو» هست که تمام مردمی رو که از هر طریقی از دولت کمک مالی می گیرند رو تنبل و بی مصرف و مفتخور معرفی می کنن. بحران بعدی خرج کردن بی مهابای دولت و بزرگی دولته که همیشه باعث کسری بودجه و بالا بردن قرض ملی شده. یا تبدیل کردن حق سقط جنین برای زنان به یک مساله و ایجاد بحران در بیست و چند ایالت تحت سلطه شون. باز هم بگم؟
قابیل: من نمی دونم اینایی که ردیف کردی بحران هستن یا نه ولی خب مسائلی هستن که باید توی جامعه مطرح بشن. همونطور که تو ادعا می کنی که اون سه تا بحرانی که اسم بردی رو جمهوری خواها درست کردن، من هم به راحتی می تونم ادعا کنم که عامل ایجاد این پدیده ها هم دموکراتان. در واقع فعال های دموکرات باعث به وجود آوردن این حساسیت ها شدن. مردم روی این مسائل حساسن. مساله نژادی رو اونا بزرگ می کنن. همین قضیه ووک و ترنزها و سی آر تی، همه از اینه که یه عده چپ فکر می کنن بیشتر از همه می فهمن و می خوان مسائلی رو مطرح کنن که بین مردم تفرقه بندازن. به خصوص حساسیت مردم روی اینه که اینا رو واسه هر سنی مطرح می کنن. مردم حق دارن از بچه ها و خانواده شون دفاع کنن. نمی خوان اینا توی مدارس درس داده بشه و مطرح بشه. بچه ها رو شستشوی مغزی بدن. این حق همه پدر و مادراس. مسلم بدون اگه زمینه این ها وجود نداشت اینقدر مردم روش حساس نمی شدن.
هابیل: اینا بحث هاییه که باید توی جامعه مطرح بشه. منم موافقم. منتهی فاکس نیوز و این به اصطلاح ایدئولوگ ها اونا رو تحریف می کنن؛ مثلا سی آر تی توی دانشگاه درس داده می شه نه توی مدارس ابتدائی و دبیرستان. یا اینکه ترنز بودن یک بیماری نیست که بچه ها از هم بگیرن. الان می بینی صدمه ای که این گروه ها توی ایالات و جاهائی که توی مدارس نفوذ دارن باعث جمع کردن کتاب هایی شده که اصلا دخلی به این قضایا ندارن. اون مسائل اقتصادی هم همینطوریه اصلا به واقعیت ربطی نداره.
قابیل: خب اینکه خیلی ها از سیستم سوءاستفاده می کنن رو که همه می دونن. کسایی که توی عمرشون کار نکردن و مرتب از دولت پول می گیرن، مهاجرین و پناهنده هایی که می آن فقط واسه دوشیدن دولت. خب باید به مردم حق بدی که این همه مالیات رو که دولت از اونا می گیره واسه اینا خرج می کنه. هیچ کس از مالیات دادن خوشش نمی آد، به خصوص وقتی که می بینن یه عده حتی زحمت دنبال کار رفتن رو هم به خودشون نمی دن.
هابیل: دوباره داری بی مطالعه و احساسی حرف می زنی. تمام این اطلاعات در دسترس همه مردمه. به خودت لطفا زحمت بده و ببین کیا هستن که به قول تو دولت رو می چاپن. اولا اکثر اینا کسایی هستن که در حال حاضر سرکار هم هستن منتهی درآمدشون کفاف مخارج سرسام آور رو نمی ده؛ ثانیا برخلاف چیزی که فاکس نیوز و این بوق های پرصدا می گن اکثر کسایی که از دولت پول و امکانات می گیرن سفید پوستن نه اقلیت ها. آره هیچ کس از مالیات دادن خوشش نمی آد ولی می دونی ماها به جای کی ها مالیات می دیم؟ به جای امثال جف بزوس و ایلان ماسک چون اونا با درآمدهای میلیاردیشون هیچی مالیات نمی دن. می دونی که قانون مالیاتی ترامپ که کاملا یک جانبه و به نفع سرمایه دارا و کمپانی های بزرگ بود ۳/۲ تریلیون دلار واسه دولت هزیه داشته؟ این کسری رو ازکی می گیرن؟ از من و تو. بنابراین اینان که حق مردم رو می خورن نه اون عده بدبختی که واسه زنده موندن چندرقاز از دولت کمک هزینه می گیره. بذار یه مثال دیگه برات بزنم: می دونی که والمارت یکی از ثروتمندترین کمپانی های دنیاست ولی احتمالا نمی دونی که اکثر کارکناش از دولت کمک هزینه و کوپن مایحتاج می گیرن چون با پولی که والمارت بهشون می ده نمی شه زندگی کرد؛ یعنی پول ها رو سهامدارا می خورن و من و تو باید جورش رو بکشیم. چرا این ناراحتت نمی کنه؟
قابیل: اینو نمی دونسم ولی این که دولت بی در و پیکره و عین چاه ویل هر چی مصرف می کنه تمومی نداره رو که قبول داری؟ می دونی الان قرض ملی چقدره؟ همون کسری بودجه ای که مرتب روی هم تلنبار شده و قراره ما، بچه ها و نوه هامون باید پس بدن. همین الان قرض دولت سی و دو تریلیون دلاره؛ یعنی هر خانوار دویست و چهل هزار دلار بدهکاره.
هابیل: آره باهات موافقم که این کسری بودجه باید کنترل بشه. باز هم ازت خواهش می کنم خودت یه تحقیق بکن و ببین که بی خودی دارن این رو می اندازن به گردن دموکراتا. فقط هم اینو بهت بگم که فقط در دوره جورج بوش پسر و ترامپ ده تریلیون دلار به این قرض اضافه شد. اگه جمهوری خواها با خرج کردن دولت این قدر مخالفن چرا هیچ کدوم هیچ اعتراضی به بودجۀ 860 میلیارد دلاری پنتاگون نکرد؟ حالا یعنی واقعا معتقدی که مشکل این مملکت ووک، ترنز و سی آر تیه؟
