من نمی دانم تاکنون چند بار درباره پدیده کشتار جمعی نوشته ام و چند صد بار درباره آن خوانده ام. بعد از هر واقعه از این دست دوباره قلم ها تیز شده و مخالفین کنترل اسلحه به باد انتقاد گرفته می شوند. سیاستمداران و به اصطلاح صاحب نظران تمام فضای مجازی و غیرمجازی را پر می کنند. حمله می کنند، دفاع می کنند، عده ای مردم را به صبر و دعا دعوت می کنند، عده ای به شدت عمل و یافتن شیوه های کنترل. دعواها و داد و بیدادها اوج می گیرند و بعد معمولا همه چیز به فراموشی سپرده می شود تا کشتار بدی. اگر محتوای این مقالات به نظر شما تکراری می آید از شما پوزش می خواهم ولی آری تکراری است و من هم ابایی ندارم از تکرار آن. تا این کشتارها ادامه دارد باید درباره آنها نوشت و صحبت کرد تا مبادا انسان کرخ و بی تفاوت شود. باید از هر طریق ممکن روی سیاستمداران ضدمحدود کردن سلاح و آنانی که این کشتارها را باعمل و حرف خود ترغیب می کنند فشار گذاشت تا این بیماری منحصر به فرد آمریکایی علاجی پیدا کند. هرگز نباید از پا نشست.
کشتارهای اِل پاسویِ تگزاس و دیتونِ اهایو با فاصله نیم روز اتفاق افتادند. این دو واقعه شماره های 249 و 250 کشتار جمعی در آمریکا در سال 2019 بودند. در امسال تا آن تاریخ در آمریکا جمعا 33240 جنایت با اسلحه صورت گرفته که نتیجه آن حدود 8800 کشته و بیش از 17500مجروح بوده است. کشتارهای جمعی را دو گروه انجام می دهند، یکی افرادی که انگیزه های فردی یا روانی دارند و گروه دیگر که با انگیزه نفرت و نژادپرستی به این کارها دست می زنند. اما عامل مشترک در هر دو گروه دسترسی آسان آنها به سلاح های کشتار جمعی است. انواع و اقسام مسلسل به آسانی از طریق اینترنت، بعضی مراکز فروش و یا «گان شو»های مختلف خرید و فروش می شوند. آیا همین که شخص به خرید مسلسل دست می زند خود نشانگر و اخطار نیست که آن را برای کشتن انسان می خواهد و نه شکار قوچ و گوزن؟ و آیا می تواند این پدیده از چشم این همه دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی موجود در این کشور مخفی بماند؟ طبق آمار موجود 92 درصد از مردم خواستار ایجاد محدودیت در فروش مسلسل و بررسی وضع روحی و حقوقی خریداران اسلحه هستند. مجلس نمایندگان برهمین اساس امسال دو لایحه را از تصویب گذراند ولی این لوایح توسط آقای میچ مک کانل در سنا متوقف شده است. حتی «ان آر ای» هم که لابی قوی اسلحه در آمریکا است با برخی از موارد آن موافق است. آن همه تظاهرات سال گذشته و اعتراضات مردمی هیچ کدام در نظر آقای مک کانل تاثیری نداشته است. این بار هم نخواهد داشت. آیا او به نوعی در مقابل این کشتارها مسئولیت ندارد؟ آیا آقای ترامپ با سخنرانی ها و توئیت های خود آتش بیار معرکه نبوده و یکی از عوامل مهم ترغیب خشونت علیه اقلیت های نژادی و دینی نمی باشد؟ قاتل ال پاسو خود را طرفدار ترامپ می داند و مشخصا نوشته که قصدش کشتن مهاجرین و مکزیکی ها بوده است. سه ماه قبل از کشتار ال پاسو، آقای ترامپ در پاناماسیتیِ فلوریدا در گردهمایی طرفدارانش وقتی از سیستم گسسته مهاجرت و سیل مهاجران صحبت می کرد از مردم پرسید با آنان چه باید کرد؟ عده ای فریاد زدند که آنها را باید کشت. ترامپ سکوت کرد و لبخند زد و تلویحا آنرا تایید کرد. آیا او در مقابل این جنایات مسئولیت ندارد؟ آیا فاکس نیوز که ارگان رسمی نظرات آقای ترامپ و راست افراطی است در این میان مسئول نیست؟
«متمم دوم در زمان خود برای حفظ جان مردم به تصویب رسیده ولی در حال حاضر وظیفه اش حفاظت از اسلحه است در مقابل جان مردم.»
بعد از هر کشتار این گروه عوامل مختلف مثل بازی های کامپیوتری خشن و یا بیمارهای روانی و اینترنت را عامل اصلی این کشتارها معرفی می کنند و گناه را به گردن همه چیز می اندازند مگر سلاح. بعد هم برای پیشگیری کاری انجام نمی گیرد. دوباره همان آش و همان کاسه تا کشتار بعدی و کشتارهای بعدی. باورش سخت است ولی از لحاظ قانونی به این کشتارها تروریسم داخلی اطلاق نمی گردد. چرا که بر خلاف تروریسم خارجی مجازاتی برای آن در نظر گرفته نشده است. در حالی که هدف آن صرفا ایجاد ترور و وحشت است و موفق هم بوده اند. برای مقابله با آن هم اکنون در همه مدارس کشور مرتب تمرین مقابله با تیراندازی دارند. ترس از تیر خوردن در بچه ها نهادینه می شود. در مراکز مذهبی مثل کنیسه ها و مساجد تمرین مقابله با تروریست می دهند و کم کم دامنه تروریست ها به مراکز خرید، مجامع، سینماها و غیره هم کشیده شده است. همه برای عشق عده ای به اسلحه و خود فروختگی عده ای سیاستمدار! این است آنچه از «رویای آمریکایی» (American Dream) باقی مانده؟ آیا واقعا کشوری با این همه امکانات، با این همه قدرت، با سیزده اداره اطلاعاتی، با بزرگ ترین نیروی پلیس و ارتش باید تسلیم چند تروریست و سیاستمدار حامی آنها شود؟ تا صحبت از کنترل سلاح می شود فورا متمم دوم قانون اساسی را بر سرت می کوبند. متمم دوم در زمان خود برای حفظ جان مردم به تصویب رسیده ولی در حال حاضر وظیفه اش حفاظت از اسلحه است در مقابل جان مردم.
