سردبیر: علی صدر
رابطه گرمایش زمین و دیکتاتوری!
ماه جولای گذشته گرمترین ماه در تاریخ اعلام شد. مطمئن باشید که این رکورد هم شکسته خواهد شد. حرارت آب اقیانوس در فلوریدا به صد درجه فارنهایت رسید. ماهی ها و جانورانی که قدرت حرکت داشتند، توانستند بگریزند ولی مرجان ها و اسفنج ها به فنا رفتند. هر روز نقشه های حرارتی نوار پهن قرمزی را دور نیمکره شمالی نشان می دهند. این روند هنوز هم ادامه دارد و رکوردهای جدید در حال ثبت است، روندی که هر سال بدتر و بدتر خواهد شد. خشکسالی در بسیاری از نقاط زمین بیداد می کند، در عین حال که در جاهای دیگر سیل ها و طوفان های خانمان برانداز مردم را بیچاره کرده است. این ها همه نتیجه فعالیت های صنعتی انسان است که در دو قرن گذشته باعث گرمتر شدن کره زمین به میزان یک و نیم درجه سانتی گراد شده است. شوربختانه به کارگیری تمام ترفندهایی که دانشمندان و سازمان های حافظ محیط زیست پیشنهاد می کنند هم نمیتواند دمای کره زمین را کاهش دهد؛ فقط می توانیم امیدوار باشیم که این روند را کُند و در نهایت خوشبینی یا ساده لوحی متوقف کنیم. می دانیم که تا کنون فقط به بخش کوچکی از این توصیه ها عمل شده ولی همان گونه که می دانید تعداد زیادی از دولت ها و دولتمردان اصولاً اعتقادی به مساله گرمایش زمین و حفظ محیط زیست ندارند. این مخالفت ربطی به اندوخته های علمی این افراد ندارد و صرفاً جنبۀ ایدئولوژیک پیدا کرده است؛ یعنی اصولا با هر نوع دستور العمل و قانون در جهت حفظ محیط زیست مخالفند و آن را دخالت دولت در امور خصوصی و اقتصادی مردم )یعنی کمپانی های نفتی( قلمداد می کنند. البته این فقط ظاهر قضیه است. در باطن اکثر این ها دست در جیب عمیق کمپانی های نفتی و ذغال سنگی دارند و با تمام وجود از منافع آنان حمایت می کنند. در آمریکا بسیاری از نمایندگان کنگره توسط کمپانی های مذکور حمایت مالی می شوند ولی در دهه های اخیر بیشتر نمایندگان یک حزب به طور عمده حمایت از شرکت های نفتی و سوخت فسیلی را در دستور کار خود قرار داده و جلوی وضع قوانین محدود کنندۀ فعالیت های این شرکت ها می ایستند. شاید یادآوری این نکته در اینجا جالب باشد که سازمان حفظ محیط زیست آمریکا (EPA) در زمان پرزیدنت نیکسون تشکیل شد و حفاظت از کیفیت آب و هوا و جانداران به صورت قانون درآمد. متاسفانه بعد از آن به خصوص در سال های اخیر حزب او همّ و غمّ خود را بر ضعیف کردن و نابود کردن EPA گذاشته است. هر زمان که زمام امور در دست آنان بوده با کم کردن بودجۀ آن و ایجاد موانع قانونی تلاش کرده اند که این سازمان را به صورت یک شیر بی یال و دم و اشکم درآورند. این تقابل بعد از اکثریت یافتن قاضی های واپسگرا در دادگاه عالی آمریکا روند سریع تری یافته است. شیوۀ کار به این صورت است که در جاهای مختلف آمریکا قوانین موجود به چالش کشیده می شود، سپس این دعواهای قضایی نهایتاً از دادگاه عالی سر درمی آورند؛ در آنجا اکثریت به نفع شاکی و بر علیه EPA رای می دهند. به این ترتیب احتمالاً در چند سال آینده با تفسیر این پنج قاضی از قانون اساسی، همۀ قوانین مشابه نابود خواهند شد. در نظر داشته باشید که این قاضی ها که در زمان پرزیدنت ترامپ اکثریت یافتند مادام العمر هستند و به قول معروف حالا حالاها بیخ ریشممان هستند.
یکی از عواقب بسیار مهم گرمایش زمین خشکسالی و سیل های ناشی از آن و زیر آب رفتن زمین ها و شهرهای ساحلی است که مهاجرت میلیونی ساکنین این مناطق را به دنبال خواهد داشت. سیاستمداران راست و پوپولیست هجوم مهاجرین را دستمایۀ سواستفاده از تمایلات ضد مهاجر عامۀ مردم خواهند کرد تا خود را به حکومت برسانند. دیکتاتورها با وعده های غیر عملی و غلط به حکومت می رسند و دموکراسی را نابود خواهند کرد. این افراد برای راضی نگه داشتن طرفدارانشان قوانین حفظ محیط زیست را فسخ می کنند که نابودی بیشتر محیط زیست را به ارمغان خواهد آورد.
منظور من از ارائۀ این تصویربه هیچ وجه این نیست که راه چاره و فراری نیست. همان طور که در بالا ذکر شد، این روند هنوز قابل کنترل و شاید حتی بازگشت است. هنوز می توان با انتخاب افرادی که دست در جیب کمپانی های نفتی و سوخت فسیلی ندارند جلوی فعالیت آنان و آلودگی بیشتر محیط زیست را گرفت. هنوز می توان با وضع قوانین مترقی، جلوی نابودی محیط زیست را گرفت. در نظر داشته باشید که کالیفرنیا در این امر پیشرو و پیشقدم است ولی در مورد دولت فدرال برخی از نمایندگان کالیفرنیا در کنگره از سردمداران نابودی محیط زیست هستند. می توان با حمایت از رقبای مترقی، آن ها را از دور خارج کرد. اگر قوانینی متناسب با حفظ محیط زیست از طرف کنگره تصویب شود، دادگاه عالی دیگر قادر به تفسیر و تغییر آنان نخواهد بود. این پیروزی در آمریکا نقشی تعیین کننده برای مبارزان حفظ محیط زیست در نقاط دیگر جهان خواهد داشت. این را ما به فرزندانمان و فرزندان آن ها بدهکاریم.
