انتخابات پیش رو
سردبیر: علی صدر
هنوز چند ماه به انتخابات سراسری مانده؛ قاعدتاً باید این روزها حال و هوای انتخابات در جامعه مشهود می بود ولی هیجانی در کار نیست که نیست. آیا این بدان دلیل است که کاندیداها حرف جدیدی برای گفتن ندارند؟ کاندیداهای ریاست جمهوری همان هایی هستند که چهار سال پیش با هم مبارزه کردند؛ هر کدام هم یک دوره چهار ساله رئیس جمهور بوده و در آن چهار سال هر کار و برنامه ای در حد توانایی شان بودکرده اند. آیا هیچکدام برنامۀ جدیدی برای چهار سال بعدی دارند؟ احتمالاً نه، ولی این از اهمیت انتخابات کم نمی کند. هر کدام که انتخاب شود آیندۀ آمریکا و جهان را رقم خواهد زد. این دو تن نمایندگان دو قطب شکل گرفته و متضاد جامعه اند. به نظر می رسد که هیچکدام اکثریت محرز را دارا نیست ولی هر دو طرف کمر به مبارزه ای سخت بسته اند چون هر دو طرف می دانند که این انتخابات مهمترین انتخابات این عصر خواهد بود. علیرغم این که هیچکدام از این دو کاندیدا حرف جدیدی برای گفتن ندارد بایست عملکرد آن ها را در زمانی که رئیس جمهور بوده و بعد و قبل از آن قضاوت کرد.
انتخابات سال ۲۰۲۰ هم اهمیت زیادی داشت. به همین دلیل درصد افرادی که در انتخابات شرکت کردند به طرز بی سابقه ای بالا بود. بیش از ۶۶ درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند. این بالاترین آمار مشارکت از سال ۱۹۰۰ بود و نشانگر این که رأی دهندگان از اهمیت بی سابقۀ این انتخابات باخبر بودند. این در جایی است که در سال ۲۰۱۸ فقط ۴۹ درصد واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند.. موارد اختلاف این دو کاندیدا از حوضۀ اقتصاد گرفته ـ مثل قوانین مالیاتی که به نفع میلیاردرها و کمپانی های بزرگ باشد یا طبقه متوسط، حمایت یا عدم حمایت از اتحادیه های کارگری، تعیین حداقل حقوق و تأمین بیمۀ سلامتی، حقوق بازنشستگی، همه و همه را در بر می گیرد. اعتقاد و پایبندی به دموکراسی، برابری نژادی، حقوق مهاجرین و پناهندگان، به همین ترتیب حق برابری زن و مرد، حق انتخاب زنان در تولید مثل و ابورشن، حقوق همجنسگرایان، کنترل در حق داشتن سلاح جنگی و مسألۀ حفظ محیط زیست و بسیاری مسائل دیگر همه در دستور کار است. در این موارد دو کاندیدا و دو حزب در دو قطب متضاد قرار گرفته اند و حد وسط و سازشی دیده نمی شود. در مورد سیاست خارجی هم تفاوت های شایان توجه فراوان است؛ یکی دوستی و همبستگی با کشورهای اروپایی و تقویت ناتو را مد نظر دارد، دیگری مخالف ناتو و مخالف «گلوبالیسم» است و روابط فعال تر با کشورها و رهبران کمپ توتالیر را ترجیح می دهد. هیچکدام این ها موضوع تازه ای نیست و قبلاً مواضع هر کاندیدا روشن شده است ولی دو عامل جدید در انتخابات امسال وارد شده که می تواند اثرگذار باشد: یکی جرائم و محاکمات پرزیدنت ترامپ است که در دادگاه های مختلف در حال بررسی و رسیدگی است. این عامل ممکن است برخی از طرفداران این کاندیدا را به تفکر و تجدید نظر وا دارد. عامل دیگر سیاست خارجی پرزیدنت بایدن است که باعث سرخورده شدن بخش عمده ای از طرفداران او شده است. این دو عامل می توانند باعث عدم شرکت درصد قابل توجهی از طرفداران هر یک از دو کاندیدا در انتخابات شود.
همان طور که اطلاع دارید این انتخابات شامل کنگره هم می شود. تمام اعضای هاوس و بخشی از سنا در این انتخابات تعیین خواهند شد. در دوره های اخیر هر حزب با اکثریت بسیار محدودی رهبری هاوس و سنا را در دست داشته. این که اکثریت در کنگره به کدام حزب تعلق گیرد نیز اهمیت شایانی دارد. اگر رئیس جمهور و کنگره از یک حزب باشند، برنامه ها و پیشنهادهای رئیس جمهوری راحت تر به صورت قانون درمی آید.
طبیعتاً نتیجۀ انتخابات در جامعۀ ایرانی ـ آمریکایی هم تأثیر خواهد داشت. البته جامعۀ ایرانی ـ آمریکایی هم مثل بقیۀ جامعه در سال های اخیر دو قطبی شده؛ به این معنی که عده ای به شدت طرفدار پرزیدنت ترامپ هستند و عده ای با تمام وجود مخالف او. در مورد پرزیدنت بایدن هم به همین ترتیب است؛ سیاست های دولت نسبت به مهاجرین در کل و ایرانیان به طور خاص در زندگی ما اثر خواهد داشت. در اینجا قصد نیست که به سیاست آمریکا نسبت به ایران در برنامۀ هر کاندیدا اشاره شود، صحبت عمدتاً در مورد حقوق شهروندی ما در این کشور است. آیا «ماسلم بن» که ایرانیان یکی از اهداف اصلی آن بودند دوباره برقرار می شود؟ آیا فشار روی ایرانیان بیشتر خواهد شد؟ آیا با ما به عنوان شهروند درجۀ دو برخورد خواهد شد؟ آیا حساب های بانکی ما بلوکه شده و تحت کنترل درمی آید؟ آیا ایالات متحده با ایران وارد جنگ خواهد شد؟ آیا باید انتظار اخراج یا زندگی در کمپ را داشته باشیم؟ پاسخ این سوالات را کسی به طور قطع نمی داند ولی می توان به بررسی احتمال وقوع آن ها پرداخت. کاری که ما در پیک می توانیم انجام دهیم، همانطور که پیش از انتخابات سال ۲۰۲۰ انجام دادیم، ارائۀ نظرات ایرانیان طرفدار هر کاندیدا است. ما یک سری سوال های کلی را در اختیار مهمانان قرار می دهیم تا آن ها مواضع خود را به گوش جامعۀ ایرانیان برسانند. سوالات از جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی، سیاست خارجی در کل و در مورد ایران به طور خاص خواهد بود. ما نظرات را بدون دخل و تصرف چاپ خواهیم کرد تا خوانندگان خودشان به نتیجه برسند. این دیدگاه ها را در شمارۀ آیندۀ پیک که در سپتامبر منتشر می شود قرار خواهیم داد.
