جامعه سازی!
مدرسۀ ایرانیان سن دیگو سی و هفتمین سال فعالیت خود را آغاز کرد. با بیش از سیصد دانش آموز امسال بالاترین رکورد ثبت نام را هم داشته است. در سی و شش سال گذشته نزدیک به دو هزار و پانصد دانش آموز در مدرسۀ ایرانیان سن دیگو به فراگیری زبان فارسی و فرهنگ پویای ایرانی پرداخته اند. بسیاری از این دانش آموزان هم اکنون در موقعیت های بالای علمی و اقتصادی و اجتماعی قرار دارند. تعداد زیادی فرزندان خود را به مدرسۀ ایرانیان می آورند. هم اکنون در مدرسه، دانش آموزان نسل اول مهاجر (کسانی که اخیراً مهاجرت کرده اند)، نسل دوم (فرزندان مهاجران نسل اول) و نسل سوم (فرزندانِ فرزندان نسل اولی ها یعنی مهاجرین اولیه) در کنار هم به فراگیری فارسی و فرهنگ ایرانی مشغول هستند. عشق و علاقۀ پدر و مادرها که با وجود برنامه های سنگین خود فرزندانشان را یکشنبه ها به مدرسه می آورند، واقعاً شایستۀ تقدیر است. در کنار این والدین، بزرگترین سرمایۀ مدرسه کادر بی نظیر اداری و آموزشی مدرسه است. کسانی که با عشق و از خود گذشتگی وقت و انرژی خود را در اختیار کودکان و نوجوانان ایرانی و ایرانی تبار گذاشته اند. کسانی که با کوشش فراوان و با جمع آوری تجارب گرانبها، کتاب های درسی مناسب و با شیوه های مناسب به دانش آموزان تدریس می کنند نیز قابل تقدیر است. مدرسه همیشه تلاش کرده در کنار و همراه با آموزش فارسی و آشنا سازی دانش آموزان با هنرها و فرهنگ ایرانی محیطی دوستانه و شاد برای دانش آموزان و والدین ایجاد کند. این احساس خوب و آرامش بخش در یک محیط ایرانی همیشه به صورت خاطره ای خوب در ذهن دانش آموز می ماند، حتی اگر فارسی را هم فراموش کنند. با همین چند ساعت در هفته ای که دانش آموزان و پدر و مادرها در محیط مدرسه می گذرانند آنچنان دوستی ها و پیوندهایی بینشان به وجود می آید که تا سال ها دوام خواهد یافت. در برنامۀ مدرسه آمده است که هدف مدرسۀ ایرانیان «تنها» آموزش فارسی نیست؛ آموزش زبان وسیله ای است برای اثر گذاری مثبت روی دانش آموزان و والدین، به طوری که بچه ها با هویت خود راحت باشند و احساس تعلق کنند به این محیط و جامعۀ خوب و دوست داشتنی. همین باعث شده که مدرسۀ ایرانیان در سی و شش سال عمر خود توانسته جامعه سازی (Community Building) کند. بسیار خانواده هایی هستند که ارتباط و دوستی شان با یکدیگر از مدرسۀ ایرانیان آغاز شده است. در مدرسۀ ایرانیان نه کسی در مورد دین و مذهب، نه در مورد علایق سیاسی و نه موفقیت اجتماعی مورد سوال قرار می گیرد. همه، چه آن هایی که علایق سیاسی و باورهای مذهبی دارند یا ندارند در کنار هم و حول محور فرهنگ جمع شده اند و با هم دوستی و همکاری می کنند. این پاسخی است به کسانی که همیشه گفته اند ایرانیان از هم گریزانند و نمی توانند با هم همکاری کنند. حتی در این زمان که جامعه تا حدود زیادی دو قطبی و حتی چند قطبی شده است، مدرسه توانسته سرمشقی باشد برای همه که می توان حول محور فرهنگ پویا جمع شد و با احترام متقابل زندگی کرد.
این دستاوردها تنها منحصر به مدرسۀ ایرانیان و کانون فرهنگی ایرانیان نیست. در این شهر چندین سازمان غیرانتفاعی دیگر هم هستند که سال هاست سابقۀ خدمت به جامعۀ ایرانیان سن دیگو را دارند. انجمن متخصصین ایرانی، خانۀ ایران، بنیاد یک دلار درماه و بنیاد بورس تحصیلی ایرانیان آمریکا از آن جمله هستند. این سازمان ها هر یک در حیطۀ اهداف خود فعالیت می کنند. آن ها نه تنها با هم رقابت نمی کنند بلکه در هر فرصتی با هم همکاری هم می کنند. مثلاً کانون هر ساله با انجمن متخصصین و خانۀ ایران جشن های چهارشنبه سوری و سیزده به در را برگزار می کند که در آن ها هزاران نفر از دوستان ایرانی و ایرانی دوستان شرکت می کنند. در کمتر جایی در آمریکا این گونه جوّ سالم و دوستانه و همکارانه وجود دارد. این است که جامعه سازیی که در این شهر صورت گرفته زبانزد شده است.
مدرسۀ ایرانیان هم بخشی از این جامعه «ایران کوچک» است که هموطنان خوب ما در این گوشه از دنیا به وجود آورده اند. باشد که در جهت حفظ و گسترش آن بکوشیم.
