به پیشواز نوروز می رویم و صمیمانه ترین شادباش ها را به شما خواننده گرامی تقدیم می کنم. امیدوارم که سال جدید برای همه مردم جهان، به خصوص مردم ایران صلح و آرامش به ارمغان بیاورد.
انتخابات پیش رو به گفته بسیاری مهم ترین انتخابات این نسل خواهد بود. در ششم نوامبر آینده انتخابات برای رئیس جمهور، مجلس نمایندگان (هاوس) و بخشی از سنا برگزار می شود که اثرات تعیین کننده ای در اقتصاد و صلح جهانی خواهد داشت. بررسی این که اثرات بر جامعه ایرانی تبار آمریکا چه خواهد بود را به شماره های آتی واگذار می کنم، ولی درهمین چند هفته آینده با پدیده ای دست به گریبان خواهیم بود که اثر آن دست کم تا ده سال در زندگی ما باقی خواهد ماند. این پدیده، آمارگیری ده ساله سراسری آمریکا یا Census است که برای جامعه ایرانی تبار دارای اهمیت ویژه است و نشان خواهد داد چند نفر ایرانی تبار در آمریکا زندگی می کنند. ممکن است سئوال کنید که اصولا دانستن آن چه فایده ای برای مان دارد؟ آیا فقط حس کنجکاوی ما را ارضا می کند یا فایده دیگری هم دارد؟ در جواب باید اشاره کرد که آمارگیری سراسری سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ نشان داد که کمتر از سیصد و پنجاه هزار ایرانی در آمریکا زندگی می کنند. هیچ کس از جمله خود دولت آن را باور نکرد؛ همه ادعا می کردند که شمار واقعی ایرانیان خیلی بیشتر از اینهاست. دفتر حفاظت از منافع جمهوری اسلامی در همان اوان اعلام کرد که بیش از نهصد هزار نفر در آمریکا پاسپورت ایرانی هم دارند! این را هم کسی باور نکرد!! حقیقت کدام است؟
آمارگیری سراسری آمریکا بر اساس قانون هر ده سال یک بار صورت می گیرد. این آمارگیری در ماه مارچ یا آوریل سال هایی که با صفر ختم می شوند انجام می گیرد. همه کسانی که در آمریکا زندگی می کنند باید در این آمارگیری شرکت کنند. در فرم هایی که به منازل فرستاده می شود سئوالات متعددی وجود دارد از جمله نژاد. همان طور که می دانید، دولت آمریکا ایرانیان و عرب ها را «سفید» محسوب می کند، در حالی که در عمل نه جامعه و نه دولت ما را «سفید» نمی دانند. صابون تبعیض به تن اغلب ما خورده است. این تبعیضات هم به صورت سیستماتیک از جانب دولت اعمال می شود، مثل «تراول بَن» در صف های فرودگاه ها و مرزها، و هم در زمان استخدام و ورود به دانشگاه ها و در کل جامعه. در قاموس این ولایت «سفید» فقط به اروپاییان اطلاق می شود. آیا فکر می کنید اگر به جای این که از ما نژادمان را بپرسند، در یک همه پرسی از کل جامعه بپرسند که آیا ایرانیان و عرب ها «سفید» هستند، اکثریت چه پاسخی خواهند داد؟
من به خوبی می دانم که بسیاری از هموطنان ما از نژادهای اعلام شده در فرم مذکور نژاد «سفید» را برای خود انتخاب می کنند. برخی از این دوستان واقعا خود را «سفید» حساب می کنند! چون از سرزمین آریایی آمده اند! دلیل دیگری که برخی از ایرانیان از نوشتن ایرانی در بخش نژاد خودداری می کنند عدم اعتماد به سیستم و ترس از عواقب آن است؛ کم نیستند کسانی که توصیه می کنند مبادا مردم بنویسند که ایرانی اند چون ممکن است دولت آمریکا همان بلایی را سر آنها بیاورد که در دوران جنگ جهانی دوم سر شهروندان آمریکاییِ ژاپنی تبار آورد. این دیدگاه به خصوص با عملکرد دولت آقای ترامپ باور کردنی تر شده است.
معضل دیگری که فقط منحصر به ایرانیان نیست بلکه مردم اکثر کشورهای جهان سوم با آن مواجه اند، پوشیده نگه داشتن حقیقت است. این دیگر سابقه تاریخی دارد. در وطن خودمان به خاطر عدم اعتماد مطلقی که همواره در طول تاریخ بین مردم و دولت ها متمادی وجود داشته و دارد، هرگاه آمارگیری صورت می گرفت احتمالا به خاطر کمک به مردم نبوده و دولت یا به دنبال سربازان فراری بوده یا می خواسته مالیات را افزایش دهند و دلایلی از این قبیل؛ این هنوز در پس مغز ما مهاجرین نسل اولی وجود دارد. ما این عدم اعتماد نهادینه شده را با خود به اینجا هم آورده ایم. نسل دومی و سومی ها این مشکل را ندارند و می توانند به دولت اعتماد کنند ولی احتمالا به خاطر تصویر منفی بین المللی ایران در اذهان عمومی حاضر به ایرانی قلمداد کردن خود نیستند. بسیاری نگرانند که اطلاعات داده شده مورد سوء استفاده دیگر ارگان های دولتی مثل اداره مهاجرت و پلیس قرار گیرد. طبق قانون تا هفتاد سال دیگر ارگان های دولتی به این اطلاعات دسترسی نخواهند داشت.
برای سرشماری سال ۲۰۱۰ (زمان پرزیدنت اوباما) دولت از یک سال قبل از آمارگیری مردم را آماده کرد. این آماده سازی برای جوامعی مثل ایرانیان که به عنوان «جوامع سخت شمار» به حساب می آیند وسعت و شدت بی سابقه ای یافته بود. اما این بار (زمان پرزیدنت ترامپ) از این خبر ها نیست! به نظر می رسد دولت فعلی اصلا علاقه ای به سرشماری اقلیت ها ندارد! روز آمارگیری اول ماه آوریل اعلام شده و هنوز از گردهمایی و تبلیغات خبری نیست. ولی ما در کانون فرهنگی ایرانیان و سازمان های مردمی و فرهنگی دیگر تلاش خود را می کنیم تا راه هایی پیدا کنیم برای آگاه سازی و تشویق ایرانیان به شرکت فعال در آمارگیری به این امید که ایرانی تبارها در سر شماری شرکت کرده و با پاسخ درست به سئوال نژاد، کمک کنند که آمار به دست آمده به تعداد حقیقی ایرانیان ساکن در آمریکا نزدیک تر باشد. در نظر داشته باشید که با انتخاب گزینه «سفید» نه تنها شمارش درستی از ایرانی تبارها به دست نمی دهیم، بلکه خود و فرزندان مان را از حقوقی که به اقلیت ها تعلق می گیرد محروم می کنیم.
مشکلی که این بار هم گریبانگیر ماست این است که مثل دفعات قبل در فرم های آمارگیری گزینه «ایرانی» یا «ایرانی ـ آمریکایی» تعبیه نشده است. این بار نیز باید گزینه “others” را علامت زده و در زیر آن توضیح دهیم “Iranian ـ American” یا “Iranian”.
دوستان! در نظر داشته باشید که کانون و ارگان های دیگر به اقشار خاصی نظیر شما که به طرق مختلف با تشکل های مختلف ایرانی سرو کار دارید دسترسی دارند. مشکل ما دستیابی به اقشاری از جامعه است که کمتر با مجامع ایرانی در ارتباط هستند. اغلب ما کسانی را می شناسیم که به دلایلی از مجامع ایرانی فاصله گرفته اند. وظیقه تک تک ما دستیابی به این هموطنان است. فرم های سرشماری با پست از دوازدهم ماه مارچ به منازل فرستاده می شوند. همان طور که اشاره شد همه ساکنین ایالات متحده صرف نظر از نژاد، جنس، درآمد، موقعیت اجتماعی و وضع اقامت می بایست در این سرشماری شرکت کنند. برای ما ولی نحوه پاسخ به سئوالRace که از نژاد می پرسد مد نظر است.
طبق قانون اساسی، این پروسه هر ده سال یک بار صورت می گیرد تا مرزبندی مناطق مختلف بر اساس تعداد نمایندگان هر منطقه در کنگره تعیین شود. علاوه بر این، مقدار کمک های دولتی به هر منطقه، تعداد مدارس، راه سازی و ایجاد بیمارستان و غیره با استفاده از آمار واقعی ساکنین مناطق تعیین می شود. برای اقلیت های نظیر ما با مشخص شدن تعداد واقعی ایرانیان می توانیم از مزایایی که دولت های فدرال و ایالتی برای اقلیت ها در نظر گرفته اند استفاده کنیم. ما هر بار با نمایندگان کنگره و مسئولین یا کاندیداهای سیاسی صحبت می کنیم و از جامعه ایرانی می گوییم، اولین سئوال آنها این است که چند نفرایرانی تبار در این منطقه زندگی می کنند. چون برای آنها مهم است. در ده بیست سال گذشته ایرانیان تا حدود زیادی در فعالیت های سیاسی درگیر شده اند. آنها سعی دارند از نمایندگان و لوایحی که به نفع مردم ایران و جامعه ایرانی تبار آمریکا است پشتیبانی کنند. حضور تعداد زیاد ایرانی موجب می شود که مسئولین مملکتی برای شنیدن صدای ما گوشِ شنوا پیدا کنند. تعداد قدرت می آورد.
