آمده نوروز هـم از بامداد آمدنش فرخ و فرخنده باد
سردبیر: علی صدر
اجازه بدهید قبل از هر چیز پیشاپیش فرا رسیدن بهار و نوروز را به شما تبریک گفته و برایتان موفقیت، شادی و سلامت آرزو کنم. به نظر می رسد که امسال مراسم نوروزی در شهر به شکل قبل از کووید برگردد. تعطیلی پندمی و به دنبال آن شروع و اوج گیری جنبش «زن، زندگی، آزادی» دل و دماغی برای گردهمایی و جشن نگذاشته بود. در آن شرایط هم مردم سعی کردند به هر صورتی که شده آداب و مراسم نوروزی را به شکلی برگزار کنند و با وجود این ناملایمات اقلا جنبه های فرهنگی آن را زنده نگهدارند. شور بختانه امسال هم سایۀ شوم جنگ رهایمان نمی کند. هنوز تهدید جنگ و بمباران، تهدید کشیده شدن جنگ به ایران که زاییدۀ سیاست های ماجراجویانۀ جمهوری اسلامی و دولت آمریکاست، ملت ایران را رها نمی کند. هر دو طرف ادعا می کنند که خواهان جنگ با یکدیگر نیستند ولی با رفتارشان شرایط را ملتهب نگه می دارند.
امسال سال انتخابات است، هم در ایران و هم در آمریکا. در ایران در همین روزها انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان برگزار می شود و در آمریکا در نوامبر آینده انتخابات ریاست جمهوری انجام می گیرد. گذشته از ماهیت متفاوت این انتخابات ها، برخورد مردم در هر کشور به آن ها می تواند مورد توجه قرار گیرد.
در ایران گروه ها و افراد با نفوذ زیادی انتخابات را تحریم کرده اند و پیش بینی می شود بیشتر مردم هم از رأی دادن سر باززنند. اگر کسانی بودند که هنوز امیدی به بهبود اوضاع با انتخاب افراد «صالح» داشتند هم، دیگر امیدشان ناامید شده. بعد از سرکوب های خشونت بار یک سال و نیم گذشته و ردّ صلاحیت های گسترده، مردم دیده اند که رأی دادن یا ندادن آن ها علی السویه است چون کسی بالاتر از این حرف ها فرمان این اتوبوس پنچر را به دست دارد و آن را به هر سو که می خواهد می چرخاند و اصرار هم دارد که درست از لب دره براند! تنها اثر شرکت در انتخابات، استفادۀ تبلیغاتی رژیم است در به رخ کشیدن درصد بالای شرکت کنندگان برای نشان دادن محبوبیت خود. جالب توجه است که رهبری و شورای نگهبان حتی چشم دیدن مسئولین قبلی مملکت را هم ندارند، چنانچه صلاحیت همه مسئولان سابق رد شده است.
در آمریکا انتخابات ریاست جمهوری روز پنجم نوامبر برگزار خواهد شد. البته مرحلۀ اول این انتخابات در ایالات مختلف هم اکنون در جریان است. قرار است در پایان مرحله اول هر حزب یک کاندیدا را برای انتخابات نهائی اعلام می کند. البته به نظر می رسد که امسال کوتاه ترین دورۀ انتخابات مقدماتی باشد، چرا که کاندیداهای احزاب عمده مدت هاست مشخص هستند. کاندیدای حزب دموکرات پرزیدنت بایدن است که بدون رقیب در انتخابات شرکت می کند و کاندیدای حزب جمهوری خواه هم پرزیدنت ترامپ است که هر چند در ابتدا به ظاهر رقبای متعددی او را به چالش کشیده بودند ولی به زودی همۀ آن ها نه تنها از رقابت کنار کشیدند بلکه عمدتاً با او بیعت هم کردند.
همه می گویند که این انتخابات تکرار انتخابات سال ۲۰۲۰ است یعنی همان دو کاندیدا در مقابل هم هستند. البته با این تفاوت که کاندیداها هر دو سالخورده تر هستند. آقای ترامپ در چندین دادگاه به خاطر ارتکاب به نود و یک جرم قرار است محاکمه شود. آقای بایدن هم سوای مشکلاتی که از قبل داشت نظیر عدم حضور ذهن و سلامت، با درگیر شدن در جنگ اسرائیل به محبوبیت خود در بین جناح مترقی و لیبرال حزب و به خصوص جوانان و مهاجرین لطمۀ اساسی زده است. این ها تفاوت های عمدۀ این انتخابات با انتخابات سال ۲۰۲۰ است. با وجود این عوامل این انتخابات و این که چه کسی در رأس کشور قرار گیرد اهمیت شایانی دارد. این انتخابات می تواند مانند انتخابات ۲۰۲۰ مهم ترین انتخابات در تاریخ معاصر باشد. اهمیت آن برای مهاجرین و زنان شاید بیشتر از بقیه باشد. آقای ترامپ قول داده که در صورت برنده شدن فقط در همان روز اول ریاست جمهوری اش دیکتاتور شود و کارهایی را که واقعا دلش می خواهد انجام دهد و از روز دوم بازگردد به سیستم «دموکراتیک!» با وجود این او از محبوبیت فوق العاده ای در حزب جمهوری خواه برخوردار است و بسیاری از نمایندگان کنگره هم با او بیعت کرده اند. آیا تاریخ تکرار خواهد شد؟ آیا ترامپ دوباره بر مسند قدرت خواهد نشست؟ یکی از فرزانگان قرن نوزده گفته که تاریخ دو بار تکرار می شود، بار اول به صورت تراژدی و بار دوم به صورت کمدی! باید دید.
