خوانندگان گرامی،
همان طور که در شماره های قبل به آگاهی رسید این صفحه را اختصاص داده ایم به برخورد دیدگاه های دو برادر خیالی با نام های هابیل و قابیل. این دو برادر از نظر سنی با یکدیگر دو سال اختلاف دارند و با وجود آن که در یک خانواده و یک نوع شرایط بزرگ شده اند، نقطه نظرهای متفاوت و حتی مخالف یکدیگر دارند. از آن ها خواسته ایم تا در هر شماره بحثی را مطرح کنند و نقطه نظرهای خود را بگویند. ما بدون هیچ قضاوتی این دیدگاه ها را ارائه می کنیم و قضاوت را بر عهده شما می گذاریم. اگر خوانندگان گرامی نظری به طرفداری یا مخالفت با هر یک دارند می توانند نظر خود را، از طریق فرستادن ایمیل به آدرس پیک، با ما در میان بگذارند. گفتار این بار هم در رابطه با «بزرگترین سرمایه گذاری برای آینده آمریکا» است.
قابیل: خوب شد دیدمت. می خواستم ازت بپرسم آیا واقعا فکر می کنی تصویب سه و نیم تریلیون دلار واسه مصرف در اقتصاد و زیرساخت توی این شرایط عاقلانه س؟ کی می خواد این پولا رو پس بده؟ این همه پول توی پندمی
چاپ کردن کم نیست؟ بایدن مث ملاح های مست داره همینجوری پول نداشته رو خرج می کنه! بایدن آخه خیر سرش قرار بود میانه رو باشه. واسه همین بهش رای دادن. اگه نه به برنی یا وارن رای می دادن. این خرج کردن های بی در و پیکر کار یه عده چپه که به آینده فکر نمی کنن. به نظر من بایدن داره زیرآب خودش و حزبتون رو واسه انتخابات سال دیگه می زنه؛ می گی نه؟ ببین!
هابیل: ممنونم ازت که به فکر آینده حزب ما هستی ولی نگران نباش! آره درسته که بایدن در تمام عمر سیاسیش، که کم هم نیست، همیشه میانه رو بوده، سیاست های داخلیش حتی من رو هم بعضی وقت ها به تعجب می ندازه. البته خوشحالم که این طوری شده و کارها و برنامه های زیر ساختی، مثل بهداشت عمومی، تغذیه کودکان، برخورد با فقر، آموزش و محیط زیست و خیلی چیزهای دیگه رو که سال هاست عقب افتاده بود رو مطرح کرده. تو قبول نداری که وضع فقر، بهداشت و تغذیه توی این سی ـ چهل سال بدتر شده؟ قبول نداری که وضع پل ها، راه ها، فرودگاه ها، راه آهن، و از همه مهم تر وضع محیط زیست، بدتر شده؟ کی باید این ها رو درست کنه؟ مگه این ها وظیفه دولت فدرال نیست؟ تا حالا به بهانه های مختلف عقب افتاده یا جلوش وایستادن. قبول نداری که این کارا باید بالاخره انجام بشه؟
قابیل: آخه با کدوم پول قراره این کارا رو انجام بدن؟ هی مرتب پول چاپ کردن و کسری بودجه رو روی هم تلنبار کردن که نشد کار. بچه ها و نوه هامون هم از پس این همه قرض بر نمی آن. خیلی کاراس که خوبه اگه بشه ولی خب پول می خواد. این بی مسئولیتی محضه که همه چیز رو حواله بدی واسه آینده. از اون گذشته واسه خیلی از چیزایی که گفتی جمهوری خواها هم موافقن ولی خیلی های دیگه اش رویاییه. از اینا گذشته این میچ مک کانل نیس که جلوی تصویب این ها رو گرفته، دو تا سناتور دموکراتن که جلوش وایسادن. سناتور منچین و سینما. اینان مشکل شماها، اگر نه الان که دموکراتا اکثریت رو دارن باید می تونستن کارشون رو پیش ببرن!
هابیل: آره می دونم که این دو تا سناتور جلوی خیلی کاررا رو گرفتن. جای خیلی تاسفه. ولی نگرانی تو درباره منبع تامین بودجه، اصلا قرار نیس بازپرداخت اون بودجه به بچه ها و نوه هامون موکول بشه. بودجه اش همین الان قابل تهیه است اونم از راه مالیات از ثروتمندا و شرکت های غولپیکر چند ملیتی. تو می دونی که پنجاه و پنج تا از بزرگترین کمپانی های مالی و صنعتی آمریکا در سال 2020 مالیات ندادن؟ وضع قبلا بد بود ولی با قانون مالیاتی ترامپ ـ مک کانل خیلی خیلی بدتر شد. این قانون به تمام معنی به نفع میلیاردرها و کمپانی های بزرگ بود. اولین قدم اینه این قانون لغو بشه و قانون مالیاتی عادلانه بر اساس درآمد وضع بشه. پولش از این جا می آد، نه از قرض کردن و پرداخت در آینده. اون کار جمهوری خواهاست! توی همین تاریخ معاصر نگاه کن، هر وقت رئیس جمهور جمهوری خواه بوده کسری بودجه و قرض به اوج رسیده. هر وقت دموکرات سر کار بوده این موضوع به مراتب کمتر بوده حتی در زمان کلینتون اضافه بودجه هم آوردن. بنابر این ژست مک کانل که خودش رو مخالف کسر بودجه می دونه رو باور نکن.
قابیل: بازم همون دیدگاه چپ و رابین هودی! اگر زورتون رسید بگیرید. فکر می کنی این کمپانی ها و بیلیونرها خودشون داوطلب می شن که مالیات کلون بهشون ببندین؟ اگه کنگره موفق هم بشه. اونا ول نمی کنن و دفتر و دستکشون رو می برن ایرلند و جاهای دیگه که محفوظ تر باشن. بهت قول می دم ترسوندن این کمپانی ها باعث می شه سرمایه ها شونو هم ببرن. الان مجبورن کار تولید کنن و اقتصاد رو بچرخونن. با بخش خصوصی نمی شه درافتاد.
هابیل: هیچکس نمی خواد با بخش خصوصی دربیافته. صحبت فقط اینه که همه سهم عادلانه خودشون رو بدن. آخه چطوری می تونی توجیه کنی که من و تو بیشتر از شرکت «نایکی» و «فداکس» مالیات بدیم؟ این عادلانه س؟ دلت واسه بیلیونرها و کمپانی های بزرگ نسوزه. توی همین پندمی، در حالی که خیلی از طبقه متوسط و فقیر زندگی هاشون داغون شد، بیلیونرها 8/1 تریلیون دلار به سرمایه شون اضافه کردن. حالا که دموکرات های کنگره و بایدن می خوان کشور رو بازسازی کنن آیا نباید اونام سهمشون رو بپردازن؟ طبق آمار بلومبرگ بیشتر از 70 درصد مردم اعتقاد دارن سیستم به ضرر اون ها عمل می کنه. قانون 2017 آنچنان یک طرفه س که در بعضی موارد حتی مسخره به نظر می آد. مسخره س به خاطر اینکه خیلی از همین بیلیونرها هم اون رو احمقانه و غیر عادلانه می دونن. یعنی ترامپ و مک کانل در خوش خدمتی به بیلیونرها و کمپانی های بزرگ به قول معروف از خود پاپ هم کاتولیک تر شدن.
قابیل: خیلی خب، شاید تا حدودی حق با تو باشه که یه جوری جلوی بعضی از “لوپ هول”ها رو ببندن که اقلا جف بزوس به اندازه من مالیات بده!!! ولی در نظر داشته باش که خیلی از این سرمایه ها نه تنها تولید شغل می کنن بلکه توی وال استریت هم باعث بالا رفتن سهامشون می شن که نفعش یه جوری به من و تو هم می رسه. چون همه بازنشسته ها و میلیون ها مردم دیگه توی وال استریت سرمایه گذاری کردن. اقلا وضع K 401 ما بهتر می شه. مثلا توی همین دوره ترامپ، سپرده K 401 من بیست در صد رفته بالا. خب اینو نمی تونی رد کنی که بالاخره یه جوری سودش به ما هم می رسه.
هابیل: آره ممکنه یه چیزی هم اینجوری به ما برسه ولی می دونی «استاک» همین جوری که بیست درصد می ره بالا پنجاه درصد هم می تونه بره پایین. از این گذشته مگه چند درصد مردم توی استاک مارکت سرمایه دارن؟ بذار با یه مثال قضیه رو شیرفهمت کنم: فرض کن من و زنم پارسال صد هزار دلار درآمد داشتیم. نمی خوام وارد جزئیات بشم ولی مالیات ما شد 8600 دلار. همسایه ما مایک و زنش، که کار هم نمی کنن و دایم در حال سفرن، توی فروش استاک صد هزار دلار درآمد داشتن. خب مالیات اونا باید به اندازه ما باشه دیگه، نه؟ ولی این طور نیست و اونا یک دلار هم مالیات ندادن. چرا؟ واسه این که ما کار کردیم و اونا «کپیتال گِین» داشتن! این کجاش عادلانه س؟ حالا این توی مقیاس کوچیکه. توی مقیاس بزرگتر کمپانی ها سود کلان خودشون رو می دن و استاک های خودشون رو می خرن که در نتیجه مالیاتی هم نمی دن. آهان داشت یادم می رفت: در مورد ادعای این که این کمپانی ها کار آفرینی می کنن یه نمونه برات بگم؛ شرکت ای تی اند تی که معرف حضورت هست. در سال 2018 یعنی یک سال بعد از قانون مالیات کذایی، چهل هزار نفر رو اخراج کرد در حالی که رئیس اون 32 میلیون دلار پاداش گرفت. خیلی عادلانه س، نه؟
قابیل: من این ادعاها رو باید چک کنم ولی تو فقط این نمونه ها رو می گی، مطمئنم نمونه های زیادی هم هست که خلاف نظر توئه. ولی به هر حال من هم موافقم که همه باید سهم عادلانه خودشون رو بدن و «هر که بامش بیش برفش بیشتر.» قبول هم دارم که خیلی از راه ها و ساختارهای پایه ای باید تعمیر و تعویض بشن. با بعضی از پیشنهادهای رفاهی و آموزشی هم موافقم ولی مطمئنم که وقتی به دست دموکرات ها می افته اینقدر حیف و میل می کنن که اون ورش ناپیدا. واسه اون باید یه کار بکنن که مردم بهشون اعتماد کنن.
هابیل: یک نکته مهم دیگه که تا حالا سیاستمدارها عمدتا پشت گوش انداختن مساله محیط زیسته. این خیلی مساله جدی ایه؛ اگه جلوی این تخریب گرفته نشه دیگه برای نسل آینده مملکتی نمی مونه که بخوای نگرانش باشی. باید به هر طریقی جلوی این تخریب و نابودی رو گرفت. این بودجه باید قبول بشه و دست دولت باز بشه. بیا اینجوری نگاهش کن: این رفورم ها و کارها باید انجام بشه. مسأله اینه که چه کسی باید پولشو بده. دو راه بیشتر نیس: یا قرض دولتی، یعنی من و تو و بچه ها و نوه هامون باید پولشو بدیم، یا بیلیونرها و کمپانی های بزرگ که هم تا الان بیشترین سود رو از این سیستم بردن و هم باعث و بانی اصلی نابود شدن محیط زیست هستن. راه سوم هم اینه که هیچ کاری نشه و همینجوری کشور به نابودی بره. انتخاب کن. خوشبختانه کنگره و بایدن مورد دوم رو انتخاب کردن. تو مخالفی؟ بهت توصیه می کنم بری سایت
و سایت patrioticmillionaires.org :میلیونر های وطن پرست
رو چک کنی. taxtherich.com
